Sabrina ve Dolly’den İlhamla: Yaşlanmak İçin Sabırsızlanıyorum

Her gün kırmızı ojesini süren anneannemden ve her sabah yüzmeye gidip fularını asla eksik etmeyen babaannemden öğrendiğim bir şey varsa o da hayat enerjisinin yaşla hiçbir ilgisi olmadığı. Hayatımdaki güzel örneklerden mi, yoksa bir an önce anneme dönüşmek istediğimden mi bilmem, ama ben yaş almak için sabırsızlanıyorum.

Friends dizisinde Rachel Green’in 30. yaş günü gibi, kadınların yaşlanmasını korkunç bir olaymış gibi ele alan pek çok medya içeriğinden sonra, Dolly Parton ve Sabrina Carpenter’ın videosundaki bu diyalog, bu korkunun doğal olmadigini ve bize öğretilmiş bir düşünce olduğunu fark etmemi sağladı. Dolly, “Sen de benim gibi yaşlanacaksın.” dediğinde Sabrina’nın “Biliyorum! Sabırsızlanıyorum, umarım senin gibi olurum.” diye cevap vermesi...

Yaşlanmaya sadece bedenin değişmesi olarak değil de zamanla kendini daha iyi tanımak, gerçekten neyi sevdiğini, neyin sana iyi geldiğini keşfetmek olarak baktıkça bu saçma korkunun yerini açıklayamadığım bir huzur ve umut kapladı. Belki de en başından beri bize dayatılan bakış açısı bu olsaydı, yaşlanmanın bir lanet değil, ayrıcalık olduğunu daha iyi anlardık. E tabii, o zaman bizim öz güvensizliğimizi kullanan güzellik endüstrisi nasıl para kazanırdı, kim bilir?

Kadınlara doğdukları günden beri öğretilen sayısız “kuraldan” sonra bir de “Hep 20 yaşında gözükmelisin” beklentisi var.... E zaten yüksek sesle gülemiyoruz, gece yalnız yürümüyoruz, şimdi de 20 yaşında kalmam mı gerekiyor? Ama hani yaşıma göre giyinmeliydim? Yani bir yandan hep genç kalmam bekleniyor, diğer yandan olgun ve “ağırbaşlı” olmam gerekiyor. Peki hangi yaşta, hangi kimlikte rahat edebilirim? Gerçek şu ki kadınları yetersiz hissettirmek üzerine kurulu bu sistemde, toplumun kurallarına uymak bile yetmez. Çünkü kadınlar icin bu düzende “doğru” şekilde var olmanın bir yolu yok. Bence biz istediğimiz gibi yaşayalım, Toplum bize göre şekillensin!

“Her yaşın bir güzelliği var, en güzel çağımdayım” sadece bir şarkı sözü değil, herkesin benimsemesi gereken bir felsefe bence. Yıllarca içten kahkahalar attığımın, yaşadığımın kanıtı olan yüzümdeki çizgiler beni neden rahatsız etsin ki? Ama tabii, toplumun kadın bedeniyle derdi asla bitmiyor. Mesela dövmelerim! “Yaşlanınca nasıl görünecek? Gelinliğinle yakışacak mı? Korkmuyor musun?” gibi sorular falan... Asıl beni korkutan, hayat boyu hiçbir şeye cesaret edememiş olmak.

Önemli olan genç kalmak değil, kendi enerjini koruyabilmek! Kaç yaşında olursam olayım, içimde yeni şeyler denemek için heyecanlanan, sebepsiz kahkahalar atan, bazen çocuk gibi huysuzluk yapan, bazen de dünyayı çözdüğünü sanan biri olacak. Yeni bir şarkıya takılıp günlerce dinleyecek, canım isterse saçımı pembe yapacak, belki 60 yaşında da yeni bir dövme yaptıracağım, kim bana dur diyebilir? Esas mesele, kendimi hiçbir zaman susturmamak.

Bence yaşlanmak, korkunç bir kelimenin aksine, tecrübe kazanmak ve kendi sesini daha net duyabilmek demek. Ve ben de tam olarak Sabrina gibi, Dolly’den ilham alıp tüm çizgilerimle, kahkahalarımla ve hayat tecrübemle var olmayı dört gözle bekliyorum